O jee... niet schrikken.. Daar ben ik weer!

Hallo allemaal. Tjonge, het valt niet mee, maar voor je het weet, wordt even niet meer aanwezig zijn op een blog vanwege een verhuizing (klusserdeklus!) een hele lange tijd. En dat wordt dan ook weer een patroon. Hoewel dat natuurlijk ook weer superjammer is. Ik vind Instagram best een mooi middel om foto's te delen. Lekker makkelijk even op je mobieltje en dan meteen "Floeps" plaatsen. Snel wat "Hashtagjes" (?) erbij en klaar is Keesie. Maar het schrijven... dat mis ik ook wel weer. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Schrijven... en daarom ben ik hier weer. Ookal ratelt/ zoemt mijn laptop (w.s. de koeling die overspannen is geraakt...). Er is alleen 1 probleempje.. ik heb de haakvibe verloren.

Klinkt best triest eigenlijk, als je kijkt naar alle mooie foto's hier op deze site, dan vraag je je af hoe dat in hemelsnaam mogelijk is. Maar ik mis de functionaliteit... ik weet even niet meer waarom ik zou moeten haken. Normaal haakte ik een deken voor... of een sleutelhanger voor... of... Maar nu weet ik niet meer waarvoor ik zou moeten haken en in welke stijl. Ik heb weinig kleur in huis. Dat geeft me rust. Dus om nu felle retrodekens te haken, hm, zie ik het nut even niet van in. En op iedere bank ligt al een plaid. En ik heb al een deken gehaakt voor buiten, 2 zelfs!

In plaats daarvan schrijf en teken ik liever. Ik zal eens kijken bij jullie en dan kijk ik dat mijn haakvibe weer terug komt. Het had toch altijd wel wat gezelligs, dat gekneuter met die wol...

Ik heb wel weer een moestuintje! Jawel, 52 vakken vol met kruiden, groenten en bloemen. We hebben de tuin in een paar maanden ingericht. Van blubber tot volledig ingerichte tuin. Een paradijsje voor bijen, vlinders en vogels. Dat was de voorwaarde. En het moest overzichtelijk zijn, grote groepen, zodat het geen chaostuin zou worden. En dat is gelukt. Alleen de moestuin ziet er in middels lekker vol (beetje chaotisch) uit. Maar daar plukken we dan ook de vruchten eh.. groenten van.

Julian is inmiddels net 4 geworden, hij gaat dus naar school. Dat betekent, hoe dubbel het ook voelt, heel wat meer tijd voor mij. Hij is een gezellig handenbindertje en de tijd is omgevlogen de afgelopen 4 jaar. Nu krijg ik ook weer de tijd en ruimte om andere dingen te doen. We zullen wie wat er weer ontstaat. 

Wat komt, dat komt!

 

Mocht je meer willen zien (en een beetje lezen;), kijk op

https://www.instagram.com/vier.het.thuis

En anders gewoon af en toe weer hier kijken of er wat beweging is, zoals nu. Het kan zomaar weer een patroon worden bij het Bezige Bijtje!
Fijn weekend!